zondagmiddaggevoel

Ken je dat? Een typisch zondagmiddaggevoel. Lekker weertje, fraaie uitzichten, fluitende vogeltjes, niks bijzonders aan je kop, lekker niksen en goed gezelschap. Meer moe da niet zijn, zeggen de Vlamingen dan. Ik had het afgelopen zondag. Begon al 's ochtends, stond laat op (10 uur) omdat ik even wat slaap moest inhalen. Gooi plens water in m'n gezicht, vergeet m'n dagelijkse Malarone-pil (maak ik later goed, geloof ik, of toch niet...?), zet koffie en toast de laatste stukken brood in de pan, omdat de stroom uitgevallen is en de toaster dus niet werkt. Maakt niet, heb geen stroom nodig nu. Deur open, ik voel lichtjes de stralende zon maar die is nog niet op volle oorlogssterkte en m'n stoep die voor mij een veranda is geworden staat nog in de schaduw. Sigaretje erbij (ironische merknaam Sportsman), dampende koffie en beetje voor me uitstaren. Even checken wat er in de wereld is gebeurd. Vind niet meteen BBC op de Wereldontvanger. Maar hoor ineens wel luid en duidelijk een stem die ik herken: Menno Bentveld van het VARA-radioprogramma Vroege Vogels. Huh, hoe kan dat, wist niet dat dit ook door Wereldomroep wordt uitgezonden. Bijna perfecte ontvangst ook. Beschaafde conversatie over vogeltjes en moerassige landjes die moeten wijken voor de ambities van projectontwikkelaars, afgewisseld door aangename muziek. Over een typisch zondaggevoel gesproken, VV hoort daar wel bij voor veel Nederlanders die zondags vroeg uit de veren komen. Ik hoor daar normaal niet bij, maar heb nu het gevoel dat ik er even bij ben, daar in het Capitool bij Hilversum, vanwaar het programma wordt uitgezonden. Al ben ik dan de enige die er in shorts bijzit, de warmte van de zon voelt en een spectaculair uitzicht op de bergen heeft, dat dan weer wel.

Ik ben gisteren uitgenodigd om de eerste verjaardag van Lim mee te vieren, de dochter van de Belgen Tom en Katleen die kort na mij in Fort Portal zijn komen wonen. We hebben er laatst als Nederlandse-Belgische gemeenschap al Sinterklaas gevierd, compleet met surprises en gedichten. Nederlanders (en Belgen) trekken hier veel met elkaar op en oude tradities worden dan vanzelfsprekend geëerd. Dit keer heb ik geen cadeautje, de uitnodiging heb ik pas laat gekregen omdat ik de email niet kon checken. Geen nood, staan prachtige bloemen in m'n tuin, maak daar een fraai boeketje van. Gaat om het gebaar tenslotte en Lim, die vindt alles best.
Die middag is zo'n typische lazy Sunday afternoon. We drinken, eten en kletsen wat en hebben het goed. Het gezelschap is aangenaam, het weer is prachtig en de ruime tuin is ideaal om te voetballen met Emiliano en Amaya, de kinderen van de Nederlandse Marieke en de Guatemalteek Eric, bij wie ik laatst in Kampala een nachtje in hun heerlijke huis heb gelogeerd, voordat ik de volgende dag in Entebbe als de donker gekleurde helpende hand van de Goedheiligman mocht aantreden. Die domme Bakker Piet bakte er een aardig potje van, liet de taart uit z'n hand vallen, werd belaagd door een horde kinderen die de zak met pepernoten wilden bemachtigen en werd uiteindelijk overeind gehouden door Emiliano die angstvallig wilde voorkomen dat die domme Piet de tweede taart ook uit z'n handen zou laten vallen. Emiliano (6 jaar) beseft gelukkig niet dat hij een week later met Bakker Piet staat te voetballen. Hij geniet zoals ik geniet en zoals ik een week daarvoor in Entebbe ook genoot.

Later die middag eten we nog even soep met brood en kaas (Hollandser kan niet) bij Ieneke en Maurice, mijn overburen, voordat we naar een liefdadigheidsconcert gaan. Concert stelt niet zoveel voor – niemand geneert zich hier voor onbedaarlijk vals zingen - maar we zitten lekker in de zon en nemen nog een biertje. Meer moe da niet zijn, heerlijk zo'n zondagmiddaggevoel.

P.S. Suggestie voor de Kerstman of andere weldoeners: films & tv-series (wie heeft de complete serie West Wing?) op DVD, doe je een arme volunteer heel veel plezier mee!