Hier is het altijd zomer, maar ook vroeg donker, rond 7 uur. De Oegandezen geloven me niet als ik ze vertel dat het nu 's avonds veel langer licht is in Europa en dat ik dat wel mis. Mijn vriendin Lilian wel, die merkt het nu zelf in London. En Angela, mijn coordinator die nu op studiereis is in Kopenhagen. Kan er niet van slapen. Heeft heimwee naar Oeganda, net als Lilian. Ik heb in dit soort tijden ook een beetje heimwee. Naar Nederland. Zeker als bijna al mijn vrienden op vakantie gaan naar Europa en elders. Vrienden maken het leven hier aangenaam, net als in Nederland natuurlijk. Maar hier hebben we een hechte gemeenschap, de vriendschappen zijn hier intenser, minder vanzelfsprekend. Je beseft goed dat je op elkaar aangewezen bent. Ik mis mijn vrienden als ik ze een paar dagen niet gezien heb.
Voor mij duurt het nog een paar maandjes en dan ga ik ook naar Europa. Voorgoed. Althans, voorlopig. Leef ik wel een beetje naar toe, ik merk dat ik me mentaal aan het voorbereiden ben. In oktober is het ook wel mooi geweest. Ga ik weer terug naar het land waar alles gewoon werkt en waar (bijna) iedereen zich aan afspraken houdt. Wat ik zal missen? De eeuwige zomer in Afrika en mijn vrienden.
