Wat is dat? Grrzzm, grrrzzzm, kazjuunk,katjuunk. Ik ben wakker geschrokken van een geluid dat ik niet thuis kan brengen. Het is donker in de tent. Ik ga rechtop zitten om me te orienteren. Het is m'n eerste nacht op de Red Chilli Camp in Murchison Falls National Park. Weer dat geluid. Grrzzzm, grrzzzm. Is het de wind die tegen de tent aan beukt? Nee, het lijkt wel een enorme combine die balen stro aan het verwerken is. Het is een beest, een groot beest, vlak naast de tent. Een wrattenzwijn, nee groter, een baviaan..? Ik denk er niet aan om de tent open te doen, in ieder geval niet voordat ik weet wat het is. Niet verroeren, geen onverwachtse geluiden maken, licht uit, kalm blijven. Red Chilli Camp ligt zo'n anderhalve kilometer van de ferry landing op de zuidoever van de Victoria Nijl. Zou het...nee, dat kan niet...hoewel, het kan wel, maar nee, dat zal toch niet.
Na een aantal minuten zie ik ineens het licht van zaklampen, het geluid van het beest lijkt nu verder weg. Wat is hier aan de hand? Eruit, kijken... nee, nog even wachten. Het lijkt weg, ik ga weer liggen op het slaapmatje waaruit inmiddels alle lucht is verdwenen. Maar ik houd me ogen open, hoewel ik vrijwel niets kan zien. Net als ik weer weg dreig te dommelen, is het er weer. Grrzzzm, katzjuunk, grrrzzzm. Staat het tegen de tent aan, zie ik de zijkant van de tent bollen daar? Nee, dat beeld ik me vast in. Wat is dit?
Ik slaap uiteindelijk in en als ik de volgende morgen m'n tent uit kom, lijkt er niets aan de hand. Heb ik gedroomd? Nee, ik was wakker, dit is echt gebeurd...toch? M'n buurman Lieven is gaan vissen, z'n vriendin Mercy zie ik even later op het terras van Red Chilli. Ze heeft slecht geslapen, midden in de nacht wakker geworden van ...iets. Lieven heeft overal doorheen geslapen.Wat was het, hé dacht jij dat ook, maar dat zal toch niet?
Een Nederlandse vrouw die in een huisje naast onze tenten zat, vraagt ons: heb jullie dat ook gezien vannacht? Ze hoorde geluid, buiten, deed het raampje van haar cabin open en keek recht in de ogen van een ...nijlpaard. Een mama nijlpaard met een baby nijlpaard bij zich, vlak naast onze tenten. Het land opgekomen op zoek naar vers gras, zoals ze dat elke nacht doen. Die enorme beesten eten aardig wat gras. Maar waarom uitgerekend op Red Chilli Camp en dan nog vlak naast onze tenten.
De hele camping is die nacht blijkbaar uitgelopen. Iedereen wilde het zien. Niemand die zich blijkbaar realiseerde dat al die zaklampen de nijlpaarden aan het schrikken kunnen brengen. En als er een wet is in het wild, dan is het dat je de dieren nooit aan het schrikken moet brengen. En zeker geen nijlpaarden, die lopen overal dwars over- en doorheen als ze verstoord worden. Nijlpaarden zijn in Oeganda verantwoordelijk voor de meeste dodelijke slachtoffers in het wild. Vergeet leeuwen, luipaarden of krokodillen, hippo's zijn het gevaarlijkst. En al helemaal als het een mama hippo met baby betreft. Een gids vertelt me later die dag dat het vaker voorkomt dat ze de camping opkomen. Zolang je ze niet verstoort, is de kans klein dat er iets gebeurt. Maar ik denk alleen maar aan wat er had kunnen gebeuren als dat enorme gevaarte een paar centimeter verderop was gaan stappen. Die avond duurt het wat langer voordat ik de slaap kan vatten...
Na een aantal minuten zie ik ineens het licht van zaklampen, het geluid van het beest lijkt nu verder weg. Wat is hier aan de hand? Eruit, kijken... nee, nog even wachten. Het lijkt weg, ik ga weer liggen op het slaapmatje waaruit inmiddels alle lucht is verdwenen. Maar ik houd me ogen open, hoewel ik vrijwel niets kan zien. Net als ik weer weg dreig te dommelen, is het er weer. Grrzzzm, katzjuunk, grrrzzzm. Staat het tegen de tent aan, zie ik de zijkant van de tent bollen daar? Nee, dat beeld ik me vast in. Wat is dit?
Ik slaap uiteindelijk in en als ik de volgende morgen m'n tent uit kom, lijkt er niets aan de hand. Heb ik gedroomd? Nee, ik was wakker, dit is echt gebeurd...toch? M'n buurman Lieven is gaan vissen, z'n vriendin Mercy zie ik even later op het terras van Red Chilli. Ze heeft slecht geslapen, midden in de nacht wakker geworden van ...iets. Lieven heeft overal doorheen geslapen.Wat was het, hé dacht jij dat ook, maar dat zal toch niet?
Een Nederlandse vrouw die in een huisje naast onze tenten zat, vraagt ons: heb jullie dat ook gezien vannacht? Ze hoorde geluid, buiten, deed het raampje van haar cabin open en keek recht in de ogen van een ...nijlpaard. Een mama nijlpaard met een baby nijlpaard bij zich, vlak naast onze tenten. Het land opgekomen op zoek naar vers gras, zoals ze dat elke nacht doen. Die enorme beesten eten aardig wat gras. Maar waarom uitgerekend op Red Chilli Camp en dan nog vlak naast onze tenten.
De hele camping is die nacht blijkbaar uitgelopen. Iedereen wilde het zien. Niemand die zich blijkbaar realiseerde dat al die zaklampen de nijlpaarden aan het schrikken kunnen brengen. En als er een wet is in het wild, dan is het dat je de dieren nooit aan het schrikken moet brengen. En zeker geen nijlpaarden, die lopen overal dwars over- en doorheen als ze verstoord worden. Nijlpaarden zijn in Oeganda verantwoordelijk voor de meeste dodelijke slachtoffers in het wild. Vergeet leeuwen, luipaarden of krokodillen, hippo's zijn het gevaarlijkst. En al helemaal als het een mama hippo met baby betreft. Een gids vertelt me later die dag dat het vaker voorkomt dat ze de camping opkomen. Zolang je ze niet verstoort, is de kans klein dat er iets gebeurt. Maar ik denk alleen maar aan wat er had kunnen gebeuren als dat enorme gevaarte een paar centimeter verderop was gaan stappen. Die avond duurt het wat langer voordat ik de slaap kan vatten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten